مَرُ ای دوست

مَرُ ای دوست

         مَرُ ای دوست

                       مَرُ از دستِ من ای یار

که منم زنده به بویِ تو...به گلِ رویِ تو

مَرُ اِی دوست

           مَرُ اِی دوست

بنشین با مَنُ دل

بنشین تا بِرَسَم اگر ، به شبِ مویِ تو

تو نباشی چه اُمیدی بِدِلِ خسته یِ من

تو که خاموشی

                بی تو بِشامُ سحر... چه کنم با غمِ تو

بنشین تا بنشانی نفسی آتش دل

بنشین تا بِرَسَم اگر به شبِ مویِ تو

تو نباشی چه اُمیدی به دلِ خسته یِ من

تو که خاموشی بی تو به شامُ سحر چکنم با غمِ تو

چِکُنم با دلِ تنها که نشد باورِمن ، تو هُ ویرانی ؛

خاموشی ؛

کوهم اگر چِکُنم با غمِ تو

 

چِکُنم با دل تنها ... چکنم با غم دل

چِکُنم با این غم

دل من ای دل من

چه کنم با دل تنها

چه کنم با غم دل

چه کنم با این غم

دل من ای دل من

چه کنم با دل تنها

چه کنم با غم دل

چه کنم با این درد

دل من ای دل من

چه کنم با دل تنها

چه کنم با غم دل

چه کنم با این درد

دل من ای دل من

چه کنم با دل تنها

چه کنم با غم دل

چه کنم با این غم

دل من ای دل من

.

.

.

.

محمد اصفهانی

بی کسی

دیگه دارم به خودم شک می کنم

آخه حرفام ونمی فهمه کسی

من که دستِ دلم و رو میکنم

چرا دنیام و نمی فهمه کسی

دل من مونده رو دستم ، دلی که ، همه ی دار و نداره آدم

کاش یکی از ته دل بِمَن بگه

عاشق این دلِ صاف و سادم ه

دیگه دارم به خودم شک میکنم

آخه حرفام و نمی فهمه کسی

من که دست دلم و رو میکنم

چرا دنیام و نمی فهمه کسی

آخه من چیز زیادی نمیخوام

ی نوازش ، ی نگاه مهربون

یکی ک خودش باشه تا بتونیم

باسه همدیگه بمونیم ، هر دومون

دیگه دارم به خودم شک میکنم

آخه حرفامو نمی فهمه کسی

من ک دستِ دلم و رو میکنم

چرا دنیام و نمی فهمه کسی

احسان خواجه امیری

پ ن :

احسان جان کنسرتت فوق العاده بود در ساری ، تشکر

یادمان باشد

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیدم

وقت پَرپَر شدنش سوز و نوایی نکنیم

پَرِ پروانه شکستن هنرِ انسان نیست

گَر شکستیم زِغفلت ، مَن و مایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرِمان تنها ماند

طلبِ عشق زِهر بی سر و پایی نکنیم

یادمان باشد اگر این دلمان بی کَس شد

طلب مِهر زِهر چشمِ خُماری نکنیم

یادمان باشد دِگر لیلی و مجنونی نیست

به چه قیمت دلمان بهر کسی چاک کنیم

یادمان باشد که دراین بَحرِ دو رنگیُ ریا

دگر حتی طلب آب زِدریا نکنیم

یادمان باشد اگر از پس هر شب روزیست

دگر آن روز پی قلب سیاهی نرویم

یادمان باشد اگر شمعی و پروانه به یکجا دیدیم

طلب سوختنِ بال و پَر کَس نکنیم

از آجیل سفره عید

چند پسته لال مانده است

                  آنها که لب گشوده اند ، خورده شدند.

                                       آنها که لال مانده اند می شکنند

 

دندانساز راست می گفت :

پسته لال ، سکوت دندان شکن است

گله - سیاوش قمیشی

عجب ای دل عاشق  ،   تو هم حوصله داری

تو این سینه نشستی  ،   هزار تا گله داری

ی روز عاشق نوری ،   ی روزی سوت و کوری

ی روز مثل حبابی  ،   ی روز سنگ صبوری

پر از شک و حراصی  ،  همیشه بی حواسی

پر از حرفی و خاموش  ، ی قصه و فراموش

---

پر از راز نگفته  ،   ی کوله بار بر دوش

ی بی طاقت خسته  ،  به انتظار نشسته

ی روز رفیق راهی  ،   سفر پای پیاده

به اندازه ی عشقی  ،   پر از حرف های ساده

باسه روزای رفته  ،  سفر قصه ی خوبه

چراغ روشن راه  ،   قشنگی غروبه

سیاوش قمیشی