به آرامی آغاز به مردن می کنی

به آرامی آغاز به مردن می کنی

اگر سفر نکنی،

اگر چیزی نخوانی،

اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،

اگر از خودت قدردانی نکنی،

به آرامی آغاز به مردن میکنی

زمانیکه خودباوری را در خودت بکشی،

وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند

به آرامی آغاز به مردن می کنی

اگر برده عادات خود شوی،

اگر همیشه از یک راه تکراری بروی…

اگر روزمرگی را تغییر ندهی

اگر رنگ های متفاوفت به تن نکنی،

یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی

تو به آرامی آغاز به مردن می کنی

اگر از شور و حرارت،

از احساسات سرکش،

و چیزهایی که چشمانت را به درخشش وا می دارد

و ضربات قلبت را تند تر می کنند

دوری کنی…

تو به آرامی آغاز مردن می کنی

اگر هنگامی که با شغلت ، یا عشقت شاد نیستی ، آنرا عوض نکنی

اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی

ار ورای رویاها نروی،

اگر به خودت اجازه ندهی

که حداقل یکبار در تمام زندگیت

ورای مصلحت اندیشی بروی…

امروز زندگی را آغاز کن!

                      امروز مخاطره کن!

                                        امروز کاری بکن!

نگذار که به آرامی بمیری…

شادی را فراموش نکن!

اثری از : پابلو نرودا

جزیره

منم ،

روی زمین ، تنهاترین خاکِ خدا

همه تنم ، در حسرتِ یِ جای پا

جزیره ام ، جزیره ای که همیشه تو غربتم

تنهام نذار ، ای رهگذر ، من تشنه ی محبتم

تو ندیدی ، چه غریبه جزیره ، یِ خاکه توی آب اسیره

همیشه ، تو هراس مرگه ، که روزی زیر آب نمیره

منم،

تنهاترین جزیره ی روی زمین

تو میدونی دردِ منُ غربت نشین

جزیره ای پابسته ام ، شده بن بست دنیای من

ای رهگذر از بی کسی ، شده مسموم هوای من

سیاوش قمیشی