واژه های پارسی

باید متوجه باشیم که با توجه به تاختن اعراب به کشورمان شمار فراوانی از واژه ها (کلمات) عربی در زبان پارسی ما رخنه کرده است و هم اکنون ما در سخن گفتنمان از واژهای بیگانه و غیر پارسی بهره می بریم. البته وام گرفتن واژه در همه زبان ها وجود دارد و زبان پارسی هم به همه ی زبان ها واژه وام داده است

پس تا جایی که می توانیم باید از برابرهای (معادل) پارسی به جای واژه های غیر پارسی بهبره ببریم. البته در این زمینه تعصب و پی ورزی در کار نیست. یعنی نباید به گونه ای باشد که شنونده نتواند سخن ما را دریابد. ولی هم زمان تا جایی که می توانیم باید از واژه های پارسی بهره ببریم.

در واقع امروزه یک هجوم گسترده از سوی زبان های انگلیسی و فرانسوی و... به زبان پارسی وجود دارد که باید در این زمینه نیز حساس بود و از فرهنگستان زبان فارسی نیز پشتیبانی کرد.
( این تنها یک پیشنهاد است و هر کس دوست داشته باشه انجام می دهد و اگر هم کسی دوست نداشته باشد بی گمان حق با اوست و این کار را انجام نخواهد داد)

باید به یاد داشته باشیم که زبان ما دو گونه دارد. نوشتاری و گفتاری

زبان نوشتاری = زبانی که می نویسم
زبان گفتاری = زبانی که با آن با دیگران گفتگوی مستقیم می کنیم

در زبان نوشتاری می توان کمی بیش تر حساس بود و از واژه های بیشتر پارسی به جای واژه های عربی و انگلیسی و فرانسه و ... بهره ببریم.
در زبان گفتاری باید کم تر حساس بود و زیاد مته به خشخاش نگذاشت و تنها تا زمانی که به رسایی و شیوایی گفتار ما زبانی وارد نمی شود از برابرهای پارسی به جای واژه‌های (کلمات یا لغات) بیگانه بهره بگیریم.

ادامه مطلب