بیماری دلمردگی

هر بار برای نوشتن مطلبی خودم رو به هر دری میزنم که ننویسم!

ولی وقتی جمله ی اول آغاز میشه میبینم دنیای درونم چقدر حرف نگفته داره ، چقدر تنهاست ... دلم برای خودم آه میکشهُ می سوزه.

قیاس سوزش دلم با سوزش سرمای شمال قیاس اقیانوسُ برکه می مونه.

روزهای سردیه عاطفه ، محبت ، دوستی ... همه و همه کم کم جاشونُ به دنیای دیدنی ها دنیایی که پول تعیین میکنه کی در چه مرتبه ای قرار بگیره و روابط ها بر پایه ی جایگاه هاست آن وقتی که شعار پروازها و پریدن ها دوست داشتن ها و عشق نقض میشه و عشق در بیماری دلمردگی های انسان ها بی تحرکُ بی جان در درون انسان ها دفن میشه ، هدف آدمیت این نبود ، ولی تبدیل شد به خاموشی دل و چشم بستن به حقایق برای رسیدن به هوس های درون.

برای نوشتن هام تمام تلاشمُ می کردم ساده_روانُ_بدون هیچ گنگی باشه ولی گاهی نمی شد چون شرایط جوی دلم مه گرفتست!

چند روزیه اومدم مرخصی ، با اینکه خسته شدم از تو اتاق بودنم! ولی حوصله بیرون رفتنم ندارم ... با هیچکس.

آبسرد - میدان الغدیر - بالای پارک شهرداری آبسرد

دستگاه RTK

اینم دوربین Leica TC407

که دیگه جزو توتال استیشن های بسیار قدیمی محسوب میشه و 3پایه برند SOKKIA هست

 پ ن :

مثل همیشه ، شروع نوشتنم سختُ ، پایانش سخت تر ...
و درآخرش حرفم بی نتیجه می ماند ...
و حرفِ آخرم تلخ.
و همه ی این ها را با بغض فرو می خورم.